with fun

gelowano · Gość

Treacle pudding, fish and chips, fizzy drinks and liquorice

aaa4

Czwartego dnia poczulam sie juz na tyle dobrze, ze moglam wstac. Mialam w kieszeni jeszcze 20 marek i te 20 marek strasznie mnie niepokoilo. Bo tak sie sklada, ze dwadziescia marek to dokladnie polowa czterdziestu. I myslalam sobie, ze jakbym miala drugie dwadziescia, tobym sobie mogla przed pojsciem do Narkononu kupic jeszcze hery na ten ostatni raz.

Zaczelam mowic do chorego kota. Powiedzialam mu, ze to chyba nie bedzie takie straszne, jak go na godzine czy dwie zostawie bez opieki. Wlalam mu strzykawka troche herbaty rumiankowej z glukoza, jedyne co jeszcze zostawalo mu w zoladku, i powiedzialam: - Ty tez nie umrzesz.

Mialam ochote jeszcze raz, na pelnym luzie, polazic po Kudammie. Bo wiedzialam, ze w Narkononie nie daja przepustek, a jak jest wyjscie, to pod opieka. No i chcialam cos przedtem wladowac, bo jak czlowiek nie jest nacpany, to Kudamm wcale nie jest az taki super. Brakowalo mi tylko tych 20 marek. Musialam jeszcze trafic klienta. Ale nie chcialam spotkac na dworcu Detlefa, bo musialabym mu powiedziec: Wiesz, sama zrobilam odtrucie, poszlo genialnie. A teraz czekam na klienta, bo mi brakuje dwudziestu marek na dzialke. Sto procent, ze nic by z tego nie zrozumial. Normalnie by mnie wysmial i powiedzial: Jestes stara cpunka i taka juz zostaniesz. A tego chcialam za wszelka cena uniknac.

Ten pomysl przyszedl mi do glowy dopiero w metrze: zrobic jakiegos z samochodem. Pomyslalam o tym z powodu tych 20 marek. Jak sie wsiadalo do kogos do wozu, czesto byly z tego tylko dwie dychy. Babsi i Stella zarabialy juz nieraz w ten sposob na Kurfurstenstrasse i Genthiner Strasse. Ale ja zawsze mialam cholernego cykora przed wlazeniem do wozu nieznanego faceta. Nie podobalo mi sie juz samo to, ze taki klient nie przychodzi do mnie, jak ci na dworcu, ktorych sobie moge spokojnie obejrzec, tylko, ze musze wlazic do wozu faceta, ktory na mnie kiwa. Przy takim tempie nie bylo mowy, zeby sie zorientowac, co to za jeden.

Najgorzej, jak sie trafilo na alfonsa. Alfonsy czesto udawaly klientow. Jak juz sie wsiadlo do takiego, to koniec. Wiekszosc alfonsow nie miala zamiaru zatrudniac narkomanek, bo za duzo forsy szlo na here. Chodzilo im tylko o to, zeby przegnac cpunki z Kurfurstenstrasse, bo takie siusiary strasznie zarywaly ceny zawodowym prostytutkom.

Babsi wsiadla raz do wozu takiego alfonsa. Zwinal ja na trzy dni. Normalnie ja torturowal. Potem przepuscil przez nia cale tabuny facetow. Kasztanow, zarzyganych wloczegow i innych w tym stylu. Oczywiscie Babsi byla przez caly czas na glodzie. Po tych trzech dniach dostala autentycznej szajby. Ale dalej lazila na Kurfurstenstrasse. W koncu z ta swoja anielska twarzyczka, bez zadka, bez piersi, byla tam autentyczna krolowa.

Zawodowe prostytuty byly prawie tak samo grozne jak alfonsy. Od Potsdamer Strasse, gdzie jest rewir najgorszych berlinskich kurew, do Kurfurstenstrasse, gdzie kreca sie siusiary, jest tylko dwiescie metrow. Czasami prostytuty urzadzaly regularne polowania na cpunki. Jak dorwaly taka, to pazurami robily jej z twarzy siekanine.

Wysiadlam na dworcu Kurfurstenstrasse i od razu dostalam nieziemskiego cykora. Przypomnialam sobie wszystkie rady, jakie Babsi i Stella mi dawaly: zadnych mlodziakow w sportowych wozach, to alfonsy. Starsi faceci z brzuszkami, krawat, moze byc kapelusz w porzadku. Najlepsi sa tacy, co maja na tylnym siedzeniu fotelik dla dziecka. Grzeczni ojcowie rodzin, ktorzy chca na chwilke jakiejs odmiany od cieplej zonki i bardziej robia w majtki, niz ta, co do nich wsiada.

Przeszlam sobie te sto metrow od dworca kolejki podziemnej do Genthiner Strasse, gdzie jest "Sound". Zachowywalam sie tak, jakbym w ogole nie wyszla na zarobek. Nie szlam od strony jezdni, tylko pod samymi domami. Mimo to od razu sie jakis zatrzymal. Wydal mi sie jakis dziwny. Moze z powodu brody. Wygladal tak jakos agresywnie. Pokazalam mu, zeby sie wypchal i poszlam dalej.

Na ulicy nie bylo zadnej innej dziewczyny. W koncu przedpoludnie. Wiedzialam z opowiadan Babsi i Stelli, ze faceci najbardziej sa napaleni, jak uda im sie wyrwac na drobne pol godzinki, a dziewczyn akurat nie widac. Czasem na Kurfurstenstrasse bylo wiecej klientow niz dziewczyn. Zaraz znowu zatrzymalo sie paru. Udawalam, ze ich w ogole nie widze.

Popatrzylam na wystawe sklepu meblowego i od razu wrocil ten sen o mieszkaniu. Powiedzialam do siebie: Dziewczyno, wez sie w garsc. Raz dwa zalatw sprawe tych gownianych 20 marek. Wystarczy sie sprezyc i po krzyku. W tych sprawach zawsze musialam sie starac, zeby to miec jak najszybciej za soba.

Zatrzymal sie bialy commodore. Wprawdzie bez fotelika dla dziecka, ale facet wydal mi sie w porzadku. Wsiadlam, bo nie bylo sie co zastanawiac. Umowilam sie na 35 marek.

Pojechalismy na Askanischer Platz. Tam jest stary dworzec podlegajacy pod kolej NRD. Podjechalismy tam. Poszlo dosyc szybko. Facet byl mily, tak, ze od razu wrocil mi dobry nastroj. Nawet zapomnialam, ze to klient. Powiedzial, ze chetnie by sie jeszcze ze mna spotkal. Tylko na razie nic z tego, bo za trzy dni wyjezdza z zona i dwojka dzieciakow na urlop do Norwegii.

Zapytalam, czyby mnie nie podrzucil na Hardenbergstrasse, pod politechnika Zrobil to bez gadania. Przed poludniem pod politechnika byl rynek.

Byl ladny, cieply dzien, 18 maja 1977. Pamietam dokladnie date, bo za dwa dni mialam pietnaste urodziny. Pokrecilam sie troche miedzy ludzmi, z paroma sobie pogadalam. Dlugo glaskalam jakiegos psa. Bylam absolutnie szczesliwa. Genialnie sie czulam, bo nie musialam sie spieszyc z wladowaniem i moglam sobie czekac tak dlugo, az mi autentycznie przyjdzie na to ochota. W koncu fizycznie nie bylam juz uzalezniona.

Wreszcie podszedl jakis czlowiek i zapytal, czy nie chce kupic hery